Over Vliesgevels filter van Tom Van de Voorde
Een hommage
Handicap, over kort, vreemd proza
A Dutch Invasion?
'Een lek in het zwijgen'
Wang Jiaxin en Lan Lan
Herman Gorters' Liedjes integraal voorgelezen
De andere Herman Gorter
Over Alles gaat voorbij, maar niets gaat over door Daniel Billiet
A few silence
De val van de Berlijnse Muur
De nieuwsbrief van Perdu
Van Rodaan Al Galidi
Van Han van der Vegt
Uw Afwezigheid van Edwin Fagel
Kredietcrisis I – van Bovenaf
Van Thomas Möhlmann
(Podium)dichter wordt singer/songwriter
Van Renée van Marissing
Ziekte als metafoor
De nieuwsbrief van Perdu
Ik ben een god in 't belangrijkste van mijn ideeën
Over poëzie, politiek en gemeenschap
Avond rondom Rein Bloem
Over F.W.J. Schelling
De nieuwsbrief van Perdu
Literaire systemen in het Nederlandse taalgebied
Tussen Oswald Egger en Johann Georg Hamann
Over Georges Perec
Onderdeel van de Culturele Bazaar in de Tolhuistuin
De nieuwsbrief van Perdu
Over Lunchpauzegedichten van Jan Arends
De nieuwsbrief van Perdu
Van Anne van Amstel
25 jaar Verloren Tijd
Over C.C. Krijgelmans
Louis Zukofsky’s A
De nieuwsbrief van Perdu
Na afloop fluisterdisco met DJ Dorps
Over Lunchpauzegedichten van Jan Arends
Aanvang: 20.30 uur / Zaal open: 20.00 uur Entree: 6 / 5 euro (met kortingspas)
Om
te weten
dat er
woord
voor
woord
een andere taal is
daarom schrijf ik.
Toen Jan Arends uit het raam van zijn Amsterdamse flat sprong, beroofde hij zichzelf niet alleen van het leven. Hij ontnam zijn werk, en in het bijzonder de bundel Lunchpauzegedichten die precies die dag verscheen, een open en nieuwsgierige receptie. Zijn zelfmoord bevestigde definitief zijn ‘gekte’ en de status van stem van de anti-psychiatrie die hij met zijn verhalenbundel Keefman had gekregen. Vanaf deze noodlottige dag wordt Arends’ werk dan ook steevast op die manier gekarakteriseerd en staan analyses van zijn literatuur voornamelijk in het teken van zijn biografie, zijn geestesziekte en zijn zelfgekozen dood.
Maar is er ook niet een andere Jan Arends? Wie in zijn oeuvre duikt, vindt naast het catharsische Keefman bijvoorbeeld ook experimenteler proza als Ik had een strohoed en een wandelstok. En wie Lunchpauzegedichten echt leest, ontdekt een bundel waarin catharsis hoogstens bijzaak is, en waarin Arends niet alleen een zeker in de context van die tijd hoogst opmerkelijke en originele vorm ontwikkelt, maar die vorm ook nog behoorlijk vast hanteert.
Hoog tijd dus om Jan Arends eens te lezen op andere merites dan zijn biografie. Perdu organiseert een aflevering van De Receptie, waarin de bundel Lunchpauzegedichten centraal staat. Vier sprekers – een literatuurcriticus, een retoricus, een filosoof en een vormgever – gaan in op verschillende aspecten in de dichtbundel. De poëzie van Arends klinkt zowel vooraf als tot besluit. Zal zij na een avond vol analyses anders klinken?