Een horloge, een portemonnee, een hoofdkussen, een kasboekje, een epileertangetje. In de nieuwe bundelEen huis verlaten schrijft Jos Versteegen over de alledaagse gebruiksvoorwerpen uit de nalatenschap van zijn ouders. Ze roepen scherpe herinneringen op aan de vanzelfsprekende zorgzaamheid van zijn vader en moeder, maar ook aan hun ziekte en dood. Vooral wanneer de dichter de spullen aanraakt, lijken zijn ouders dichtbij. Draagt hij zijn vaders trouwring ('zes gram, vol krassen van zijn werk'), dan voelt hij zich meer dan ooit met hem verbonden. Hoe moet het verder met de erfenis als de erfgenaam zelf op een dag zijn huis verlaat?

Een huis verlatenvormt een drieluik met de eerdere bundels Slapen bij een warme man (over zijn moeder) en Zijn overhemden op jouw huid (over zijn jeugd op het platteland). De uitgever van de drie bundels is Nieuw Amsterdam.

Jos Versteegen (Helden, 1956) studeerde Nederlands en Indonesisch. Begon poëzie te publiceren in de jaren tachtig. 1981: eerste gedicht in een landelijk literair tijdschrift, De Tweede Ronde. Maakte van 1988 tot 2005 deel uit van de redactie van dit tijdschrift. Publiceerde verder met name in Hollands Maandblad.