De Griekse dichter, geboren 150 jaar geleden in Alexandrië, is -met zijn gedichten “Ithaka”, “wachten op de barbaren”, “de stad” etc.-, de stem van de Griekse diaspora. Kavafis, is in de tijd van verval en decadentie,  de stem die wij herkennen en ons vertelt dat we Alexandrië moeten groeten zonder illusies, `zo als het ons past`. We laten de stem van Kavafis horen via onze stemmen in Perdu op de laatste zondag van september 2013.

Ο Έλληνας αλλά και «διεθνής» ποιητής, γεννημένος πριν 150 χρόνια στην Αλεξάνδρεια, αποτελεί σήμερα με τα ποιήματά του «Ιθάκη», «Περιμένοντας τους βαρβάρους», «η Πόλις» κλπ, την φωνή του Ελληνισμού της διασποράς. Η φωνή του Καβάφη είναι η φωνή που αναγνωρίζουμε στην τωρινή εποχή της φθοράς και παρακμής και μας διαβεβαιώνει πως πρέπει να αποχαιρετήσουμε την Αλεξάνδρεια χωρίς ψευδαισθήσεις, «σαν που ταιριάζει». Απαγγέλλοντας ποιήματα του Καβάφη, αφήνουμε να ακουστεί η φωνή του μέσα από τις δικές μας φωνές στο λογοτεχνικό στέκι Perdu στο Άμστερνταμ, την τελευταία Κυριακή του Σεπτέμβρη 2013.

Nikos Eggonopoulos, Kavafis, 1948

SEPTEMBER 1903

Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΤΟΥ 1903

«Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα· την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω»…

Laat ik mij nu tenminste misleiden met illusies, om de leegte van mijn leven niet te voelen\…..

© vert. G.H. Blanken Hagar Peeters, Zo dichtbij te zijn geweest, Athenaeum