Al sinds 2003 nodigt Perdu nog niet gedebuteerde dichters uit om uit eigen werk voor te dragen en te reflecteren op hun dichterschap. Dat gebeurt tijdens de programmareeks Vers van het Mes. Sinds de vijfentwintigste editie is deze serie een internationale reeks met afleveringen in Amsterdam en Gent, georganiseerd door Perdu, het Poëziecentrum en deBuren.

Vers van het Mes is geen poetry slam, geen open podium, geen wedstrijd. De deelnemers krijgen de tijd en de gelegenheid zich uitgebreid te presenteren. Dit doen ze middels poëzievoordrachten en het uitspreken van een kleine poëtica over hun werk, het poëzielandschap en hoe ze zichzelf daarin zien.

We nodigen voor elke editie onontdekte Vlaamse en Nederlandse dichters uit. Daarnaast is er telkens een dichter te gast die optrad tijdens een van de vorige edities en inmiddels een indrukwekkend oeuvre heeft opgebouwd.

Voor de eerste aflevering is dat Onno Kosters (1962): dichter, vertaler, universitair docent Engelse letterkunde aan de Universiteit Utrecht én in 2004 te gast bij Vers van het Mes. Onno Kosters debuteerde met Callahan en andere gedaanten (2004), gevolgd door de bundels De grote verdwijntruc (2007) en Anatomie van het slik (2010), waarvoor hij samenwerkte met de Canadese fotograaf Dick Groot. Hij won de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2013 met het gedicht ‘Doe-Het-Zelf’. Voor citybooks schreef Kosters gedichten over Utrecht en Graz die inmiddels duizenden malen als podcast gedownload werden, voorgelezen door de dichter zelve.

Frank Keizer (1987) is dichter, vertaler, redacteur en criticus. Hij studeerde Nederlandse taal en cultuur en literatuurwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij nu de onderzoeksmaster Nederlandse letterkunde volgt. In zijn chapbook Dear world, fuck off, ik ga golfen neemt hij met harde gedichten onze maatschappij de maat. Samen met Maarten van der Graaff en Daniël Labruyère stond hij aan de wieg van literair platform Samplekanon. Hij was vaste medewerker van het onvolprezen liteaire tijdschrift Parmentier en schrijft regelmatig voor De Reactor.

Theaterschrijfster en dichteres Leen Verheyen (1984) studeerde drama aan het conservatorium te Gent en behaalde een bachelor in de wijsbegeerte (UA). Verschillende toneelstukken van haar hand werden opgevoerd (onder andere Zotteke koppeke in 2004, Parkeerterreinenblues in 2007, Human Interest in 2009). Ze schrijft theaterteksten, proza en poëzie. In haar indrukwekkende tekst Smallfilm (Braakland/ZheBilding) vinden deze drie genres elkaar terug in een beklemmende atmosfeer waarin de verantwoordelijkheid van de voyeur in vraag wordt gesteld.

Organisatie: deBuren, Perdu en het Poëziecentrum, met steun van de Nederlandse Taalunie