Wat gebeurt er tijdens een literaire vertaling? Hoe krijgt de vertaler grip op het ongrijpbare van een werk en hoe brengt hij eenzelfde effect in vertaling tot stand? Hoe verhoudt zich de Franse poëzie tot de Nederlandse en heeft dat implicaties voor het vertalen? En wat te denken van Walter Benjamins vertaalopvatting – dat het doel is de taal waarvan de vertaling gebruik maakt te verrijken, waarbij de intentio van het origineel leidend is, niet de reproductie ervan?

Deze vragen worden in Perdu verkend aan de hand van het eigenzinnige werk van de Franse dichterValérie Rouzeau. Perdu vroeg vertalers Kiki Coumans en Maarten Elzinga een aantal gedichten uit haar bundel Quand je me deux (2009) te vertalen. Zij zullen voordragen, het vertaalproces inzichtelijk maken en in relatie tot Walter Benjamin hun persoonlijke vertaalpoëtica formuleren. Freelance curator en fotograaf Lonneke de Groot presenteert een visuele vertaling. Valérie Rouzeau, dichter én vertaler, is aanwezig om voor te dragen uit haar werk en haar vertaalopvattingen te delen ten behoeve van de discussie tijdens het slotgesprek.

Poetry International (12-18 juni), dat Valérie Rouzeau voor een komst naar Nederland heeft uitgenodigd, noemt Rouzeau’s werk ‘diep geworteld in een populaire poëzietraditie waaraan grote namen zijn verbonden als die van Apollinaire, Queneau, Desnos en Prévert. Een traditie die niet bang is voor experiment, woordspeling, neologismen of gebroken taal’. Volgens een van de vertalers, ‘een dichter die noopt en bevrijdt tot vele curieuze vertaaltransformaties’.

Om dit programma te realiseren is er samengewerkt met Poetry International.