Bewerking: Lieke Marsman
Regie: Roeland Hofman
Spel: Laura Mentink

Wat is de betekenis van taal als er niemand is waar je die taal mee kan delen?

Een vrouw heeft zich teruggetrokken in een strandhuisje. Ze is alleen. Ze vertelt dat ze de halve wereld heeft afgezworven, dat ze in museums heeft overnacht en dat ze de laatste persoon op Aarde is. Hoe de rest van de mensheid verdwenen is en waarom zij als enige overgebleven is vertelt ze niet. In plaats daarvan praat ze en praat ze maar door, haar zinnen niet af makend, vrijelijk associërend, niet in staat om een samenhangend verhaal te vertellen. Ze vertelt hoe Brahms snoep uitdeelde aan kinderen, Guy de Maupassant elke dag lunchte op de Eiffeltoren en Spinoza spinnen tegen elkaar liet vechten.

Wie is deze vrouw en waar komt ze vandaan? Wat is er gebeurd met haar en de wereld? Waar komt haar fascinatie met kunstenaars, mythische figuren en katten vandaan? Als ze alleen op de wereld is, tot wie richt ze zich dan? Ondanks of juist door alles wat ze niet vertelt, ontstaat er een portret van een vrouw die in een heftige worsteling verwikkeld is met eenzaamheid en de tirannie van taal.

Wittgenstein’s Mistress is een bewerking van Lieke Marsman van het boek van David Markson. Laura Mentink en Roeland Hofman maken samen een intieme, intense voorstelling met een even grillige, als grappige tekst. Eerder dit jaar speelden ze al een fragment uit de monoloog tijdens een programma in Perdu rondom de schrijver David Markson.