De meeste getuigen passen zich
onaangedaan aan aan de opstijgende,
alles opvullende, snel opstijvende normaliteit.
(Paul Bogaert)

Als je nergens inpast, besta je niet. (Erik Bindervoet)

Is er nog toekomst voor taalvernieuwende literatuur of is alles al gezegd en gedaan? Wat zijn de mogelijkheden en onmogelijkheden? Kan het internet daarbij een rol spelen? Waar blijft het verlangen naar originaliteit en de idealen van weleer in een tijd waarin het lot van kunst gekoppeld lijkt te zijn aan de afschaffing van de Grote Verhalen? Hoe staat poëzie nu in de wereld en wat is de plaats van de wereld in poëzie?

Het zijn maar enkele van de vragen die ter sprake komen in Laden en lossen. Confrontaties, een essaybundel van Marc Kregting. In zijn analyses van het werk van een twintigtal dichters toetst Kregting de morele en praktische relevantie van hun werk. Consequent betrekt hij daar de werkelijkheid bij waarvan poëzie, haar makers en lezers deel uitmaken. Kregting keert zich tegen censurerende trekken van het zo vaak gepromote pluralisme waarin duizend bloemen zouden bloeien en wijst op politieke en maatschappelijke factoren waaraan geen kunstwerk zich kan onttrekken.

In een eerste avond in november 2007 stelde Perdu Kregtings in Laden en lossen gehanteerde methode ter discussie. Nu is het mogelijk de poëzie zelf te laten meespreken. Paul Bogaert en Eric Bindervoet, wier gedichten in Laden en lossen besproken worden, reageren op Kregtings analyses over hen en staven hun ideeën met eigen woord en beeld. Literatuurwetenschapper Sven Vitse verschaft vervolgens een historisch kader voor de ambities van Kregting en de dichters, en gaat met hen in debat.