Bundelpresentatie Honingprotocollen
De bewonderaar bewonderd
Van Melle Hammer
De levensader van imperialistisch Europa
Over de scheppende kracht van de kunstbeschouwing
F. van Dixhoorn
Met Anneke Brassinga en Miek Zwamborn
Een performance met Erik Lindner, Ben Zwaal en Miek Zwamborn
Een performance met Erik Lindner, Ben Zwaal en Miek Zwamborn
Aanvang: 20.30 uur / Zaal open: 20.00 uur Entree: 6 / 5 euro (met kortingskaart)
In 'Zog' vinden drie auteurs hun verwantschap aan zee. Alle drie werken ze op de rand van hun discipline: poëzie, film, proza, beeldende kunst, enscenering. Miek Zwamborn probeert in haar werk de beleving van ruimte in te dikken. Plekken van woorden te bouwen en de tijd op te rekken, zodat er van begin en eind geen sprake meer kan zijn. Ben Zwaal maakte met Bewth in essentie architectuurtheater. Hij slaagt met zijn poëzie erin de Nederlandse taal te verleiden tot buitenechtelijke escapades. Erik Lindner werkt vanuit concrete observaties die in relatie tot elkaar een zekere spanning en beweging ondergaan.
Op het podium staat een aantal tafels op schragen met opengeslagen boeken. Miek Zwamborn loopt er langs en leest er regels uit voor. Het zijn nautische boeken. Al lopend en lezend maakt ze een verhaal van de verschillende fragmenten. Over de zee die niet zwart is. Het licht gaat uit en een film start. Henri Storck filmde minutieus de branding, het schuim en de golven aan het strand van Ostende. In 1929. Een zwijgende film. Erik Lindner leest dichtregels voor die exact zo lang zijn als de filmsequenties die vertoond worden. Dan gaat het licht weer aan. B. Zwaal leest voor over de zee. Hoe de zee bestookt. Hoe het water is gevat. Hoe een bevroren meer spat. Hoe rivieren aan zeeschroom lijden. Hoe dansdol het schepeke is. Hoe de zee getroost moet met zout.
Temidden van uitgestalde lectuur voltrekt zich een kettingreactie. Woorden verhuizen van het ene boek naar het andere boek. In hoeverre verspreidt zich daarbij de taal, hoe lokken woorden andere woorden uit, en in welke gedaantes duiken ze op?