Met het onderscheid tussen ziek en gezond gaat er ook iets verloren. In plaats van bepaalde gesteldheden te reduceren tot een afwijking of ziekte, is het zinvol voorbij diagnoses en typeringen te kijken naar de denkbeelden die ze voortbrengen, wat ze zeggen over onszelf en de realiteit waarin we leven. Zonder bepaalde geestesgesteldheden te romantiseren, kun je onderzoeken op welke manieren er mee te leven, werken en naar te luisteren valt. Door ze positief te beschrijven en naar de creatieve of subversieve kracht ervan te kijken, valt er soms juist iets te leren of zelfs te winnen.
Michael Valk rondt momenteel zijn eerste roman af en verdiept zich al lang in het leven en werk van Robert Walser. Als Walser zijn intensieve fantasieën, die hem in een gesloten denksysteem dreigden op te zuigen, voor anderen toegankelijk maakte, stelde hij zich ook teweer tegen een hem bedreigende waanzin. Zolang anderen zijn driftige, doorlopende fantasieën als "kunst" erkenden, kon hij zichzelf misschien voor "normaal" aanzien. Het schrijven was voor Walser (ook) een poging tot zelfgenezing – op zijn minst probeerde hij de psychische status-quo te handhaven. Zelf zei hij over zijn manie, die hij vooral in zijn tijd in Bern ontwikkelde, om zijn gedachten in millimetergroot handschrift (microgrammen) op de kleinste stukjes papier te noteren: "Zo had ik het idee dat ik gezond zou worden." Het schrijven zou hem behoeden voor het afsterven van iedere communicatie, voor het gesloten systeem van de rondtollende gedachten, zonder uitweg naar buiten, zonder toegang van buitenaf. Valk zal vooral ingaan op Der Räuber/De rover, de roman die lang na zijn dood ontdekt is in zijn microgrammen. De eerste Nederlandse vertaling ervan verschijnt najaar 2018 bij uitgeverij Koppernik.
Nadia de Vries is promovenda aan de Amsterdam School for Cultural Analysis (ASCA), waar zij onderzoek doet naar de virtualisering van het menselijk lichaam. Daarnaast publiceert zij als schrijver voor diverse literaire tijdschriften en haar eerste dichtbundel, Dark Hour, verscheen in februari dit jaar bij de Britse uitgeverij Dostoyevsky Wannabe. Aan de hand van citaten uit het werk van o.a. Sylvia Plath, Anne Sexton en Unica Zürn, bij wie de literaire erfenis binnen de canon sterk wordt bepaald door wat men meent te weten over hun mentale ziekten, zal zij reflecteren op hun poëzie en geschiedenis.
Simone Atangana Bekono studeerde in 2016 af aan Creative Writing ArtEZ met een bundeling van gedichten en brieven getiteld hoe de eerste vonken zichtbaar waren, die in herdruk verscheen bij De Nieuwe Oost (voorheen Wintertuin) in samenwerking met Lebowski Publishers. In haar werk focust ze zich op het deconstrueren van thema’s als ras, gender en identiteit. Ze publiceerde op De Optimist, Samplekanon en in De Gids. Momenteel werkt ze aan een roman die bij Lebowski zal verschijnen.
Bekono zal onder andere spreken over haar eigen ervaringen met de bij haar niet officieel gediagnosticeerde verschijnselen; hoe het is om als jonge kunstenaar in het huidige klimaat om te moeten gaan met angststoornissen, fysieke symptomen van stress en ADD en hoe zij door in cycli te denken hiermee probeert te leven.
Sanne Kabalt is kunstenaar en werkt vooral met fotografie en tekst. Haar werk was onder andere te zien in tentoonstellingen in Het Nederlands Fotomuseum, Upominki Rotterdam, Het Pompgemaal Den Helder en publicaties in Vrij Nederland. Ze woonde en werkte drie maanden in Het Vijfde Seizoen, kunstenaarsverblijf op het terrein van de psychiatrische instelling Altrecht in Den Dolder, waar ze gesprekken tussen patiënten initieerde en documenteerde. Dit resulteerde in een boek waarin fotografische observaties van lichaamstaal gecombineerd worden met tekstuele dialogen. Het boek draagt als titel een citaat van een patiënte, Zolang je niet zo over problemen praat zie je er toch niks van, en zal in Perdu voor het eerst worden gepresenteerd. Kabalt zal tijdens de avond over haar verblijf vertellen aan de hand van beelden uit het boek.
Sophie Collins grew up in Bergen, North Holland, and now lives in Edinburgh. She is co-editor of tender, an online arts quarterly, and editor of Currently & Emotion (Test Centre, 2016), an anthology of contemporary poetry translations. She translated several poems by Lieke Marsman for Asymptote. Her book small white monkeys, was published by Book Works in 2017 as part of a commissioned residency at Glasgow Women’s Library. Who Is Mary Sue?, published by Faber & Faber, is her first collection. Collins will talk about shame and read from small white monkeys, a fragmented essay, including poems and images, on self-expression, self-help and shame. Beginning with the image of the small white monkeys, the text examines the author’s relationship with shame through a series of short studies on, amongst other things, cats, hair as a metonym for the self in poetry and fiction, and perceptions of sexual violence.
