De grondleggers van het taoïsme, Lao Zi en Zhuang Zi, wilden zich dolgraag ontdoen van de woorden, die de werkelijkheid naar hun mening alleen maar verminkten en het inzicht versluierden. ‘Wie weet spreekt niet,’ aldus Lao Zi. ‘Wie spreekt weet niet.’ Dat heeft hen er echter niet van weerhouden hun ideeën op schrift te stellen. Met name Zhuang Zi heeft daarbij een heel arsenaal aan literaire foefjes benut: bizarre metaforen, vermakelijke anekdotes, ironische omkeringen. Het schrijfplezier spat van de pagina’s. Dit roept de vraag op in hoeverre het taoïsme met zijn radicale taalkritiek als inspiratiebron kan fungeren voor Nederlandse schrijvers.

Op 15 april zullen A.L. Snijders en Tonnus Oosterhoff in Perdu reageren op de vraag wat het taoïsme voor hen betekent, zowel persoonlijk als in hun literaire werk. Krijn Peter Hesselink zal in kaart brengen welke invloed Lao Zi heeft uitgeoefend op de vroege poëzie van Lucebert. René Ransdorp zal een algemene inleiding verzorgen, met specifieke aandacht voor de taoïstische taalopvatting.